Bu çalışma, çalışanlarda işkoliklikle benlik saygısı ilişkisinde algılanan örgütsel desteğin aracılık rolünü tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma verilerini elde etmek için, Çorum ilinde bir kamu hastanesinde görev yapan 200 çalışana anket form uygulaması gerçekleştirilmiştir. Anket formunda demografik sorular dahil olmak üzere, hastane çalışanlarında işkoliklik, algılanan örgütsel destek ve benlik saygısını ölçmeye yönelik, ülkemizdeki çalışmalarda yaygın kullanılan geçerlilik ve güvenirlik analizleri yapılmış üç ayrı ölçek kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPSS programında belirli analizlere tabi tutulmuştur. Çalışma sonucunda: algılanan örgütsel desteğin; işten zevk (...) alma (işkoliklik alt boyutu) ile kendini sevme (benlik saygısı alt boyutu) arasındaki ilişkide, işten zevk alma (işkoliklik alt boyutu) ile öz-yeterlilik (benlik saygısı alt boyutu) arasındaki ilişkide ve işe güdülenme hissi (işkoliklik alt boyutu) ile kendini sevme (benlik saygısı alt boyutu) arasındaki ilişkide kısmı aracılık rolü olduğu ve yine algılanan örgütsel desteğin; işe güdülenme hissi (işkoliklik alt boyutu) ile öz-yeterlilik (benlik saygısı alt boyutu) arasındaki ilişkide kısmı aracılık rolünün olduğu tespit edilmiştir. (shrink)

Discrimination is a negative, destructive and marginalizing attitude as old as the history of humanity. It becomes visible in many different forms such as racism, sexism, nationalism, sectarianism, religiousness, and classism. When we look at the sources of discriminatory attitudes and tendencies, we encounter a wide range of reasons. For example, factors such as wrong learning, created fears, distorted feelings of hatred, scientific, philosophical, political thoughts, religiouspolitical personalities, and flawed educational understandings can be shown as some of these. In this (...) study, while the meaning, source, problems and solutions to the problem of religious intolerance, which is one of the discriminatory attitudes, are discussed from historical and social perspectives, the views of the American philosopher Martha Nussbaum are taken into consideration. (shrink)

The paper is composed of two parts. The first part covers juvenile delinquency with all its characteristics. When analyzing the delinquency, we gave a special place to the socio-pathological phenomena which is more and more present and the rate is higher from year to year. Social pathology is a huge issue that requires special commitment, first, for its detection and then prevention. Within the delinquency, we also cover the most common crimes committed by juveniles. In the second part of this (...) paper, the authors deal in more details with a specific form of crime which can also be committed by juveniles: child sexual abuse and pedophilia. First, the difference between child sexual abuse and pedophilia will be discussed, a difference that is of particular importance in cases where minors are abusers. Furthermore, the main characteristics of cases when both perpetrators and victims of sexual abuse are minors will be addressed. Although these criminal offenses are rarer in practice unlike the criminal offenses and deviant behaviors treated in the first part, however, knowing the main characteristics and specifics of such cases is of particular importance for the legal-criminal treatment of the perpetrators of these criminal offenses. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Reviewed by:Modernity as Apocalypse: Sacred Nihilism and the Counterfeits of Logos by Thaddeus J. KozinskiMehmet CiftciModernity as Apocalypse: Sacred Nihilism and the Counterfeits of Logos by Thaddeus J. Kozinski (Brooklyn, NY: Angelico, 2019), 231 pp.Whether the names Adrian Vermeule, Fr. Edmund Waldstein, and Sohrab Ahmari provoke anxiety or glee in readers' minds will depend on where they stand on integralism, the brand of Catholic traditionalism that all three have (...) sought to promote through various websites and publications. Presenting themselves as the authentic interpreters of magisterial teachings on church–state relations, the integralists have challenged the long-standing attempt (especially in North America) to combine the Catholic faith with a commitment to political liberalism, natural rights, religious liberty, and state neutrality toward religion. For the integralists, attempting such a combination succeeds only in distorting the Catholic faith and causes us to forget what the Church taught before the Second Vatican Council, which still obliges the assent of Catholics, they claim, and is desperately needed to stand against the onward march of secularism. [End Page 966]Although Thaddeus Kozinski, former professor at Wyoming Catholic College, may not be one of the more well-known integralists, his latest book presents an interesting iteration of Catholic traditionalism that displays both what is valuable and what is most worrying about contemporary traditionalism. Kozinski's previous book was a closely argued critique of John Rawls and Jacques Maritain using the thought of Alasdair MacIntyre. It built up a cumulative case for the impossibility of resolving the political problem of religious pluralism without moving beyond philosophy by making a decision to reject or accept the political importance of the Catholic Church and its teachings.1 Although the author's preference for some sort of confessional state was already clear in that book, he preferred not to defend it, but rather to argue that it is impossible to be agnostic or neutral toward the ideal of church–state union. Now he goes on the offensive, presenting in the twenty brief chapters of Modernity as Apocalypse his "sundry attempts over the past decade to grapple with the question of modernity" (14). More precisely, he is grappling with the questions of what defines modernity, how we arrived at where we are, and what Christians should do while living in it, particularly in the fields of education and politics.The two chapters that form the first part (entitled "Modernity") use Charles Taylor's A Secular Age to argue that modernity's increasingly pluralistic and secular culture creates "an entirely new incapacity to experience the reality of a particular worldview in a naïve way, that is, without the consciousness of there being other viable options" (37). Yet the problem also reveals a blessing. "Encountering reality through the lens of other perennial traditions can serve to expose that false dichotomy in our minds that leads us to interpret other views as nothing more than full-fledged errors and our own personal lenses as nothing less than the whole truth" (21). Anyone who has read what passes for commentary on websites such as Church Militant or Rorate Caeli will find that statement surprising and refreshing.The second part ("Logos") contains four chapters that lucidly discuss contemporary disagreements in ethics between Kantians and virtue-ethicists, between new natural lawyers and MacIntyreans. Chapter 4 makes an effective and moving argument to read Plato "as a precursor to Faith, and a guide along the way home" (50). There are some brief but suggestive remarks drawing on Benedict XVI's Caritas in Veritate in [End Page 967] chapter 6 to argue that an ethics of gift can enable us to express the moral teachings of the New Testament in terms that are potentially convincing to a broader audience. "Metanoia" is the title of the third part, dedicated to education. Chapters 7–8 and 10 give not very original and yet timely arguments for the importance of the liberal arts, the need for Catholic universities to be institutions that can foster, rather than deform, the practice of philosophy, and the need for pedagogy to be rooted in the transmission of a community's tradition.2However, one cannot help but be startled when... (shrink)

Alexander Gottlieb Baumgarten is regarded as the founder of modern philosophical aesthetics in history of philosophy. Baumgarten associates aesthetics with sensible knowledge and its perfection where beauty appears as the perfection of sensible knowledge. In this context Baumgarten, as a representative of rationalist tradition, takes as a problem that sensible knowledge being accepted as intuition or lower knowledge. According to him, things are known through superior faculties as the object of logical knowledge, while sensible things are known through inferior faculties (...) as the object of science of sensible or aesthetics. Baumgarten’s point of view makes us face a duality in regard to cognitive faculties and ways of knowing: logic and aesthetics. In this work, the aim is to clarify how Baumgarten positions aesthetics and logic in his philosophy. (shrink)

Critique of the Power of Judgment is the third work of Kant’s critical philosophy. Kant states that he has put this work on paper to complement his critical philosophy. This statement of completion constitutes the transition that is required between the theoretical and practical areas of philosophy. According to Kant, transition from the theortical area, or natural area to the practical area, or the area of freedom is not possible. Moreover, principals in the area of freedom need to be realised (...) in the area of nature. Kant has presented a system that establishes art as the bridge from the area of freedom to the area of nature. With regard to this system, genius is the skill that provides the rules for art through nature and as one definition of beautiful in Critique of the Power of Judgment, Kant identifies beautiful as the transition of aesthetical ideas thorough genius. This transition occurs as a result of the judgment of taste by means of the free play of imagination and understanding. My aim in this study is to clarify how imagination that is not limited by understanding widens up and is presented as [non-conceptional] aestethical ideas through art. In order to put forth this representation with all its clarity, I will try to elucidate the meaning of the transition from the practical area of philosophy to its theoretical area, which is crucial according to Kant. In this contect, I wil emphasize the nature of judgments of taste, relation of nature-art, classification of fine arts, and the role of genius in emerging aestethical ideas. (shrink)

Wearing facial masks became a common practice worldwide during the COVID-19 pandemic. This study investigated (1) whether facial masks that cover adult faces affect 4- to 6-year-old children’s recognition of emotions in those faces and (2) whether the duration of children’s exposure to masks is associated with emotion recognition. We tested children from Switzerland (N = 38) and Brazil (N = 41). Brazil represented longer mask exposure due to a stricter mandate during COVID-19. Children had to choose a face displaying (...) a specific emotion (happy, angry, or sad) when the face wore either no cover, a facial mask, or sunglasses. The longer hours of mask exposure were associated with better emotion recognition. Controlling for the hours of exposure, children were less likely to recognise emotions in partially hideen faces. Moreover, Brazilian children were more accurate in recognising happy faces than Swiss children. Overall, facial masks may negatively impact children’s emotion recognition. However, prolonged exposure appears to buffer the lack of facial cues from the nose and mouth. In conclusion, restricting facial cues due to masks may impair kindergarten children’s emotion recognition in the short run. However, it may facilitate their broader reading of facial emotional cues in the long run. (shrink)

Becoming productive with grammatical categories is a gradual process in children's language development. Here, we investigated this transition process by focusing on Turkish causatives. Previous research examining spontaneous and elicited production of Turkish causatives with familiar verbs attested the onset and early stages of productivity at ages 2 to 3 (Aksu-Koç & Slobin, 1985; Nakipoğlu, Uzundag, & Sarıgül, 2021). So far, however, we know very little about children's understanding of causatives with novel verbs. In the present study, we asked: (a) (...) When does the generalization of causative morphology in a novel context emerge? and (b) What role does child-directed input play in this development? To answer the first question, we conducted comprehension-judgment experiments with children aged 2;6–6;11 using pseudo-verbs (Study 1 & 2). Results showed that children preferred the Turkish causative suffix -DIr over an unrelated or no suffix to denote caused events earliest at age 4;10. To answer the second question, we analyzed child-directed speech from a longitudinal corpus of Turkish language acquisition (Study 3). Results showed that when addressing children younger than age 3, caregivers used the -DIr suffix with little variation considering the overall variability of verbs they could utter. Overall, these findings suggest that productivity with morphological causatives in a novel context emerges in a later stage of acquisition. This later development might partly be accounted for by the insufficient variation of morphological causatives in the early input. (shrink)

The authors of the book believe that utopia is a multidimensional concept, hence best understood with a multidisciplinary perspective. The book seeks utopian thinking in political theory, international law, populism, Turkish Islamism, and it dilates on the themes of modernism and classless society in the selected utopias.

This article aims to make a distinction among contemporary artworks that use algorithmic technologies. Departing from Science, Technology and Society (STS) studies, the focus is given to artworks that use algorithmic agencies, as assemblages of human and nonhuman entities. Making an ethno-methodological analysis of three artworks, The Pitiful Story of Deniz Yılmaz (2015–present) of Bager Akbay, Artificial Intelligence for Governance, the Kitty AI (2016) of Pınar Yoldaş and Plantoid (2015) of Primavera Di Filippi, the article examines paratactical use of algorithmic (...) agencies in contemporary artistic practice. Exploring, revealing and learning from the tactics used by platforms, corporations and institutions that control and govern, paratactical use of algorithmic agencies generates a self-reflexive perspective on such tactics of control. Paratactical works also explore absurdities and contingencies embedded in algorithmic technologies. They work within failures and errors, and perform subversive ways of thinking, acting and enacting. In conclusion, paratactical works deal with the reproduction, distribution and normalization of ignorance, extinction, degeneration, corruption and destruction. (shrink)

Anaphora resolution is one of the most active research areas in natural language processing. This study examines focusing as a tool for the resolution of pronouns which are a kind of anaphora. Focusing is a discourse phenomenon like anaphora. Candy Sidner formalized focusing in her 1979 MIT PhD thesis and devised several algorithms to resolve definite anaphora including pronouns. She presented her theory in a computational framework but did not generally implement the algorithms. Her algorithms related to focusing and pronoun (...) resolution are implemented in this paper. This implementation provides a better comprehension of the theory both from a conceptual and a computational point of view. The resulting program is tested on different discourse segments, and evaluation and analysis of the experiments are presented together with the statistical results. (shrink)

Among Turkic speaking countries there is solidarity in economic, political and military fields. Moreover, they carry out common studies within the universities of these countries. As a result, the relationship among the communities is getting stronger via these studies. This research serves as an example of this development. The problem sentence of the research; “Do students’ perceptions change about Turkey after they’ve completed an internship period in Turkey?”. In this research, it was studied to determine Kyrgyz students’ impression about our (...) country Turkey, before and after their intership period in Turkey. The study was implemented within the survey model design. Research’s universe is the students who study in Yusuf Balasagun Krygyz National University, Liberal Arts University, in Kyrgyzstan Turkey Manas University during their education in the year of 2018-2019. As for the research sampling, students who are in the city of Antalya for the purpose of internship were selected from Yusuf Balasagun Kyrgyz National University, Liberal Arts University, in Kyrgyzstan Manas University. A total of 49 students were attented the research. According to the results of the research; internship students have generally positive opinions about Turkey and Turkish people. This is pleasing result for our country. The students think that the Language Enhancement Program will be useful for them to learn Turkish better. (shrink)

Mezheplerin teşekkül etmeye başladığı ilk dönemlerden itibaren istihsanın bir istidlal yöntemi olup olmadığı tartışılagelmiştir. Bu tartışmaların temelinde kavramsallaşma sürecini henüz tamamlamamış olan istihsan teriminin çağrıştırdığı keyfiliğin/sübjektivitenin etkisi çok fazladır. Bu yüzden istihsanı bir yöntem olarak benimseyenler, ağır ithamlara maruz kalmışlardır. İstihsanı benimseyenlerin başında Hanefî hukukçular gelmektedir. Öyle ki istihsan yöntemi Hanefî mezhebiyle anılır hale gelmiştir. Bununla birlikte mezhebin önde gelen temsilcilerinden biri olan ve kıyas metodunu kullanmasıyla ön plana çıkan Züfer b. Hüzeyl’in istihsana yaklaşımıyla ilgili iki farklı yaklaşım tespitedilmiştir. Yaptığımız (...) araştırma ve inceleme neticesinde her iki tespitinde isabetli olmadığını; Züfer b. Hüzeyl’inkıyas yapmadaki becerisinin yanı sıra istihsana müracaatta sonuna kadar kıyas taraftarı olduğunu; ancak kıyasın meselelere çözüm üretmede yetersiz kaldığı ya da doğru sonuç vermediği durumlarda ise ızdırârın da bir gereği olarak meseleyi hükümsüz bırakmama adına istihsana müracaat ettiği görülmektedir. Sonuç olarak Züfer b. Hüzeyl’in genel hatlarıyla Hanefî usulüne bağlı kalmakla birlikte istihsanı bir istidlâl yöntemi olarak kullanma hususunda çerçeveyi oldukça daralttığını; kıyasa başvurma konusunda ise sınırları mümkün olduğunca geniş tuttuğunu söylemek mümkündür. İctihad hürriyeti ve hukûkî zenginlik açısından oldukça önemli olan Hanefi mezhebindeki mezhep içi ihtilaflar, hukûkî istikrar ve emniyeti tehdit etme potansiyeli taşımakta ve ayrıca ihtilaflı meselelerde hüküm veya fetva verecek fakihlerin işini zorlaştırmaktadır. Bu nedenle mezhep içerisindeki ihtilaflı meselelerde râcih görüşü tespit etmek, diğer bir ifadeyle mezhep içi tercih, zorunlu bir ihtiyaçtır. Mezhep içi tercih, “muayyen bir mesele ile ilgili mezhepteki muhtelif kavil veya rivayetlerden daha ağır basanı, üstün olanı belirlemek” şeklinde tarif edilebilir. Tarihi süreçte bu ihtiyacı karşılamak için muhtasar ve fetva kitapları gibi farklı telif türleri; esahh-ı akvâl ve maʻrûzât gibi farklı uygulamalar ortaya çıkmıştır. Bu ihtiyacı gidermeyi hedefleyen uygulamalardan biri de Osmanlı Devleti’nin son dönemindeki kanunlaştırmalardır. Fıkha dayalı kanunlaştırmanın ilk örneği olan Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyye ile mezhep içi tercih arasındaki ilişki ve bu bağlamda Mecelle hazırlanırken, mezhep içi tercihte nasıl bir usûl izlendiği; râcih görüşe ne oranda uyulduğu; Mecelleʼde yer alan râcih görüşe aykırı kanun maddeleri ve bunların gerekçeleri; ihtilaflı bütün konularda düzenleneme yapılıp yapılmadığı ve râcih görüşleri belirleme ihtiyacının ne kadar giderildiği, incelenmesi gereken konulardır. Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyye gibi bir kanun metnine ihtiyaç duyulmasının temel nedenlerinden birisi, Hanefî mezhebinde mezhep içi ihtilafların çokluğudur. Buna bağlı olarak Mecelleʼnin hedefi râcih görüşler içeren oluşan bir kanun hazırlamaktır. Mecelle’nin esbâb-ı mûcibeleri mezhep içi tercih açısından incelendiğinde, esbâb-ı mûcibelerin iki temel işlevi olduğu görülür. Bunlardan ilki, kanunun büyük oranda mezhepteki râcih görüşlere uygun olarak hazırlandığını vurgulamaktır. Öyle ki, Mecelle’nin ilk on kitabının esbâb-ı mûcibelerinde bu husus mutlaka ifade edilmektedir. Esbâb-ı mûcibelerin diğer işlevi ise niçin bazı maddelerde râcih görüşe riayet edilmediğini gerekçelendirmektir. Esbâb-ı mûcibelerde on iki maddenin râcih olmayan görüş doğrultusunda hazırlandığı belirtilmektedir. Mecelleʼnin 1851 maddeden oluştuğu göz önünde tutulduğunda Mecelleʼnin muhtevasında râcih görüşlerin ne kadar etkili olduğu daha iyi anlaşılacaktır. Esasen devrin özelliği de bunu zorunlu kılmaktadır. Zira Kitâbüʼl-Havâlenin 692. maddesinde Züferʼin râcih olmayan görüşünün tercih edilmesi, başta Şeyhülislam Hasan Fehmi Efendi olmak üzere bazı çevrelerin tepkisine neden olmuş ve bu sebeple Ahmet Cevdet Paşa Divân-ı Ahkâm-ı Adliyye nâzırlığından ve Mecelle Komisyonu başkanlığından azledilmiştir. Râcih görüşe aykırı maddelerin esbâb-ı mûcibeleri incelendiğinde, bu yöndeki tercihlerde maslahat ve örfün belirleyici olduğu görülmektedir. Ayrıca bazı fakihlerin tercihlerinin de bir tercih sebebi olarak zikredildiği görülmektedir. Hanefi kaynaklarda en sık karşılaşılan tercih sebebi naslara uygunluktur. Buna karşın Mecelleʼde sefîhin hacri konusu dışında, naslara uygunluğun bir tercih sebebi olarak işletilmemesi dikkat çekicidir. Mecelle Komisyonunun bazı tercihlerine diğer kurumlarca müdahale edilmiştir. Komisyonca hazırlanan kitaplar hem Meclis-i Vükelâ hem de Meşîhat tarafından incelenmiş ve bu esnada bazı tashihlere konu olmuştur. İşte râcih olmayan görüş esas alınarak hazırlanan iki maddeye Meclis-i Vükelâ tarafından müdahale edilmiştir. Bunların birincisi hakk-ı mürur ve hakk-ı şirbin müstakil olarak satımının cevazını savunan Belh Meşâyihinin görüşü doğrultusunda yazılan 216. madde, ikincisi ise ecîr-i müşterekin tazmin sorumluluğunu düzenleyen 611. maddedir. Mecelle’nin ilk ve en hacimli kitabı olan Kitâbüʼl-Büyûʻun muhtevası mezhep içi tercih açısından incelendiğinde, ihtilaflı konularda genelde mezhepteki râcih görüşün esas alındığı görülmektedir. Kitâbüʼl-Büyûʻun esbâb-ı mûcibesinde, dört meselenin râcih olmayan görüş esas alınarak hazırlandığı ifade edilmekte ve bu tercihler örf ve maslahatla gerekçelendirilmektedir. Ancak Kitâbüʼl-Büyûʻdaki râcih görüşe aykırı maddeler bunlarla sınırlı değildir. Bizim araştırmamıza göre bunlara ilaveten üç madde daha râcih olmayan görüş tercih edilerek hazırlanmıştır. Bunlar beyʻ biʼl-vefânın menkullerde cevazına dair 118. madde, gabn-i fâhişin tanımı hakkındaki 165. madde ve şart muhayyerliğinin hükmü ile ilgili 309. maddedir. Bu üç madde, Mecelleʼdeki râcih görüşe aykırı düzenlemelerin sadece esbâb-ı mûcibelerde açıklananlardan ibaret olmadığını göstermektedir ve bu durum Mecelle hazırlanırken izlenen usûle aykırıdır. Hanefi mezhebindeki bazı ihtilaflı meselelerde hangi görüşün râcih olduğu konusunda tercih ehli fakihler ihtilaf etmişlerdir. Bu meselelerde Mecelleʼde düzenleme yapılırken nasıl bir yol izlendiği açıklanmamıştır. Bu meseleler incelendiğinde çoğunluk tarafından tercih edilme, kolaylığı temin etme ve bazı fakihler tarafından tercih edilme gibi hususların etkili olduğu söylenebilir. Mecelleʼdeki tercihler sadece şerʻî hükümler arasında gerçekleşmemiştir. Buna ilaveten tanımlar ve tanımlarda yer alan kayıtlar da tercihe konu olmuştur. Bu kapsamda Kitâbüʼl-Büyûʻdaki beyʻ akdi, mevkûf akid ve gabn-i fâhişin tanımına ilişkin tercihler örnek olarak zikredilebilir. Hanefi mezhebin içerisindeki ihtilaflı bazı meseleler Mecelleʼde düzenlenmemiştir. İhtilaflı meselelerin çokluğu ve dolayısıyla bütün bunları kapsayan bir kanun hazırlamanın zorluğu dikkate alındığında bu durum doğaldır. Ayrıca bu meselelerden bazıları sık gerçekleşmediği ve lüzumlu görülmediği için Mecelleʼde düzenlenmemiş olabilir. Ancak düzenleme yapılmayan ihtilaflı meselelerin tamamını bu sebeplerle izah etmek mümkün değildir. Zira yasal düzenleme yapılmayan ihtilaflı meselelerin bazıları temel, görece önemli meselelerdir ve muhtasarlarda yer almaktadır. Bu durum Mecelle hazırlanırken, ihtilaflı bazı meselelerde tercih yapmak yerine bu meselelere ilişkin düzenleme yapmama metodunun benimsendiğini göstermektedir. İhtilaftan ârî bir kanun metni oluşturmanın bir yolu olarak da bu usûlün benimsendiği söylenebilir. Böylece bu meselelerde râcih görüşü tespit etme işi hâkimlere bırakılmıştır. Bu durum Mecelleʼnin hedefi olan râcih görüşleri tespit etme ihtiyacını gidermeye uygunluk arz etmemektedir. Ancak bu durum bütün meseleleri kuşatan bir kanun yapmanın güçlüğünün bir sonucudur. (shrink)

A path scheme for a game is composed of a path, i.e., a sequence of coalitions that is formed during the coalition formation process and a scheme, i.e., a payoff vector for each coalition in the path. A path scheme is called population monotonic if a player’s payoff does not decrease as the path coalition grows. In this study, we focus on Shapley path schemes of simple games in which for every path coalition the Shapley value of the associated subgame (...) provides the allocation at hand. Obviously, each Shapley path scheme of a game is population monotonic if and only if the Shapley allocation scheme of the game is population monotonic in the sense of Sprumont (Games Econ Behav 2:378–394, 1990). We prove that a simple game allows for population monotonic Shapley path schemes if and only if the game is balanced. Moreover, the Shapley path scheme of a specific path is population monotonic if and only if the first winning coalition that is formed along the path contains every minimal winning coalition. We also show that each Shapley path scheme of a simple game is population monotonic if and only if the set of veto players of the game is a winning coalition. Extensions of these results to other efficient probabilistic values are discussed. (shrink)